Як надарыцца мінута.
Што ад працы адарвуся,
І жыццевая атрута
Ні пячэць, і прахаплюся,
Дык цябе, мой Родны Краю
Шчырай думкай аблятаю.
Ты нішчасны і убогі,
Ты бездольны і забіты,
Ты без шляху, без дарогі,
Ты абдзерты і прапіты,
Подлай здрадаю праданы.
Ты ні свой, — дауно забраны.
Меу вялікія клейноды.
Быу і моцны і багаты,
—Задзіуляліся народы —
А дазнауся горкай страты.
Сохнеш, вянеш,— вокам кіну,
Аж здаецца, што загінуу...
А як сонейко устане
І прыемна усьміхнецца,
Па палетках, на кургане
І па весцы разліецца,
Як паводка. Родны Краю,
Над цябе тагды ні маю....
Ты квяцісты, залацісты,
І прыгожы, і аздобны,
Ты лясісты, каласісты,
—Можа рай табе падобны—
Колькі-ж моцы маеш скрытай,
Колькі сілы ніспажытай!
Ты паустанеш, працавіты,
Гаратнічы, нівымоуны,
Шчасьця, долі прагавіты,
Мой сланэчны, мой чароуны!
Будзе час, пабачуць сьведкі,
Хоць ні мы, дык нашы дзеткі.