Як не плакаць,— я ж сіротка,
Страціў татку, [маму].
Ах, сарочка, ах ты, цётка,
Я няшчасны самы.
«Ціха,— кажа белабока,—
Ты не плач, маленькі:
Яны ж гэтта, недалёка,
Дзе растуць апенькі».
Зайчык зразу як падскоча
Ад такоі весці,—
Скача, круціцца, рагоча,
Не ведае, [як] сесці.
«Ну, ну, досыць вычвараці, —
Кажа белабока,—
Пойдзем лепі іх шукаці,
Знойдзем недалёка».
От пайшлі, ляціць сарока,
За вяццё чапляе,
А за ёю зайчык ззаду
Шпарыць, патрапляе.