Да вас, паны, што голасна крычыце
Аб прыязьні сваей да «беднаго народу.»
Што раіце па ліссему: «маучыце,
Ніудоуга вам дамо багацтво, волю, згоду»,—
Да вас мой гэты верш і словы усе благія,
Бо словам вы адны, а справамі—другія.
«Багацтво вам»...Німа вам нашай веры!
Бо у той-жа год ліхі, як у полі ні урадзіло,
Галоднаму на прокарм хлеба меры
Аднэй ні далі вы. І злаялі няміла ...
Калі для нас жадаеце багацтва,
На што з бездольнаго зьдзіраеце апратку?
На што-ж тагды вы плодзіце жэбрацтво,
Да мы пустошучы без ліку, без астатку?
«Мы волю вам».... Прокляцце вам і з ею!
Чаму ад волі вашай мы стагнаць павінны?
Яна ланцуг над нашаю зямлею;
Астрог на наш народ спакойны і безвінны.
Ні воля гэта! Што нам ні цьвярдзіце,
Мы вольнымі былі за даунімі часамі.
Ідзіце-ж проч! і з воляю ідзіце!
Да волі знанае хутчэй мы прыдзем самі.
«Мы згоду вам»... Пакіньце ашуканство!
Вы — бойкі братняе чарнейшыя прарокі,
Без звады вам, нашэптау, падтыканства.
Нямілы Божы сьвет, ні ясны, ні шырокі.
Ні просім вас! ні трэба вашай згоды!
Свае вялікае, дзядоускае багацце
Хаваем мы; ад Бога усе народы
І бацькі аднаго усе дзеці - людзі, брацця.
Адкуль вы к нам? Чыйго племя і роду?
З якіх краеу }прыйшлі без прауды і без сэрца?
І што вам з нас, ад нашаго народу?
Чаму так жычыце яму хутчэй памерці?
Га! Знаем вас, атручэння найміты:
Вы — служкі чорныя Ясьнейшаго Мамона,
Вы — мора бруд ля берагу намыты;
Без дум і без мазгоу, вы—золато без звона.
З усіх бакоу на послугі уціску
Чаргою воучаю зьяуляецесь усюды,
Дзе клічуць вас для крыуды, для націску
На прауду вечную... Вы .. імя вам Юды!
Ідзіце-ж проч! Безплодна ваша трата
На ласкі ліссія. Пакіньце слово „брат“!
Вы цяжкі сон. Каты... Вы горэй ката!
Кругом праклятыя, вам бацька, брат — дукат!