(Жарт.)
У самы жар, у летні час,
Ужо у поудзень, па абедзе,
На заутра у горад, на кірмаш.
Народу цьма ідзець і едзе.
Ну, ехаць добра, хоць пячэ,
Але ж ісьці дык во дзе мука!
А як з паклажаю яшчэ,
Дык то найгоршая дакука.
Хаця каб крышку адпачыць—
Ідзеш, ідзеш, ды трэба сесьці,
Бо пуд ці пару валачыць,
То ні пярынку у жмені несьці.
Калі-ж карчма,—ну, тутка стой!
Тут можна выпіць і паесьці,
А за работай мілай той,
З знаемым гутарку завесьці.
Зыйшліся гэтак у карчме раз
Наш беларус, цыган, хахол,
І неяк трапіло на час,
Што за адзін прыселі стол.
Адзін узяу сябе мядку,
Другі — гарчыну той — поупляшкі,
Пакуль сядзелі у халадку,
Зьвялі знаемство, то-ж ні цяжка
Цыган да гораду сьпяшыу,—
Каня ен добра знау усе вады, -
Купляу, меняуся — ні грашыу,
Купцом на коні давау рады.
Хахол Маучба ішоу з работ,—
Заробак добры меу, багаты,—
Шукау сябра, каб без клапот
Даехаць з ім да роднай хаты.
У горад брыу цяле прадаць
Наш Янка Цьвік, празваннем Дыба:
Падатак мусіу ен аддаць.
А так — цяле самому трэба
Адно вось так, другое не,—
Сядзяць і зюкаюць паціху,
Ажно глядзі ты, вохці мне!
Зайшлі у спрэчку, клічуць ліхо.
Каб іх на царство узьвялі.
— Аб гэтым здумалі спрэчацца! —
Дык што рабіць-бы пачалі,
Якою працаю займацца?
«Вось я, здаецца, добра-б жыу,
«Гульнуу-бы я тады безпечна,
«С сваім народам бы дружыу,
«Кулеш усе еу бы ды яешні»,
Так кажэ Янка першы наш.
«Ну, дзе твой розум, белавусы?»—
Крычыць Моучба — «саусім німаш
«Між вас разумных, беларусы.
«От, я іначай бы зрабіу:
«У садку пад вішняю ляжау-бы,
«Увесь урад пры мне-б тут быу,
А я-бы правіу ды сьпевау-бы.
«А есьці — еу бы с салам хлеб,
«Крышыу галушкі-бы зубамі.
«І сало с салам, і яшчэ-б
«Я сало так-бы еу часамі.»—
—«Каб вас пярун! — крычыць цыган:—
«Абодва варты вы німнога,
«Вунь, той аббіты увесь саган
«Хоць грошык варт, а вы—нічога!
«Каб я папау у каралі,
«Дык мне усе гэта было-б мала.
«С казны-б украу я тры рублі,
«Украу каня — і... махні драла!» .