Маці міла! любка родна!
Гэтта нет жыцця мне!
Дзень з дзянёчкам пачародна
У бяздонне цягне.
Сумна, рыбка, тужна, міла,
Што цябе не бачу!
Вочы нечым заімгліла,—
Ад слязы, ад плачу!
Край чужы — страшная мара:
Снег, мароз ды зоры;
А цябе, як чорна хмара,
Заступілі горы.
Маці родна! любка міла!
Хоць у сне падайся.
Ты ўспаіла, ты ўскарміла,
Ты ж не адмаўляйся!
1912 г.