Ой, спаліце, пяруны,
Майго Янку, бо дурны!
Назаляе толькі мне,
А каб сватацца, дык не!
Я казала, дый ні раз:
Прысылай сватоу да нас;
Татка добры, ен аддасьць,
У пасаг—цялушку дасьць.
А той Янка, той благі,
Усе сьмяецца—„гі-гі-гі!“
Да таго-ж часамі кпіць:
„Ну, чаго табе карціць?"
Ой, пралійцеся дажджы,
Аты, Яначка, пажджы:
Учыню табе бяду
За нікога ні пайду!