Не журуся, што не маю
Дзён шчаслівых!
Што ж такое,
Мусіць, доля мая — гора
Векавое...
Не журуся, што ўздыхаю
Па айчыне
На чужыне!
Мусіць, доля, што і жыцце
Тут загіне...
Не журуся, што здароўе
Гора з’ела,
Што не служыць!
Хто ні ў чым не знае шчасця,
Той не тужыць.
Жыцця, шчасця і здароўя
Я не маю.
Што ж такое,—
Неяк з часам дацягнуся
На спакой я.
1916 г.