Загрымелі ў барабаны,
Заігралі ў трубы —
Раскаціўся грукат грому
Чалавечай згубы.
Закурылася дарога,
Заіржалі коні,
Праваджала маці сына
Па зялёнай блоні1.
Залівалася слязамі,
Каля стрэмя йдучы:
«Завісаюць над табою,
Галубок мой, тучы...
Загнятуць цябе марозы,
Мой пякнюткі квеце,
Астануся я зязюлькай,
Сірацінкай ў свеце...»
Пацяшаў яе хлапчына:
«Супакойся, мама,
Не навекі ты за мною
Зачыніла браму.
Яшчэ будзе вараненькі
Капыцікам біці:
— Выйдзі, выйдзі, гаспадыня,
Сыночку адкрыці!..
Яшчэ будзе вараненькі
Весела іржаці:
— Выйдзі, выйдзі, гаспадыня,
Сыночка ўстрачаці!»
1 Па лузе, пашы (паланізм).