З чужой і далёкай краіны
Вітаем цябе, родна мова,—
Раскіданы скрозь твае сыны —
Вітаем, бацькоўскае слова!
Пайшлі мы за грошам, за хлебам —
Бадзяцца па свеце шырокім,
Рассталіся з родным нам небам
Ды згінулі ў краі далёкім.
Паміжы народаў чужых
Забыліся дзедавай мовы
І песняў, звычаяў сваіх —
Выродкамі стацца гатовы...
Не ў памяці вёска у полі,
Ды нівы, ды рэчкі-балоты,
Не ў думцы браты, што у болі
З вялікае стогнуць бядоты...
Усенька забыліся... доўга
Жылі мы — як? Самі не знаем:
Сваёй была Вісла і Волга,
Не ў думцы, што родны край маем...
Хоць, праўда, не надта харошы,
Хоць бедны — балоты з пяскамі,—
А ўсё ж даражэйшы за грошы,
Бо з нашых прадзедаў касцямі,
Бо ў ім і цяпер засталіся
Там родныя нашы браты
І з мовай, што мы забыліся
Для іншай — другой і — наўды!..
Аж раптама вестка дзіўная
Нягадана неяк дайшла,
Што наша гаворка жывая
У друку ўжо йдзе да сяла,
Што словамі дзедаў сваіх
Ў газетах там вучаць ўсяго —
Што трэба любіці усіх,
Што трэба трымацца свайго!
Вяліка было наша здзіўленне,
А радасці не ўжо і конца —
Што ўрэшце адвечна зацьменне
Разгоне народнае слонца!..
І шчасце вяліка пачулі
У змарнелых сіроцкіх грудзях,
Лягчэй мімаволі ўздыхнулі
За прышлы Бацькоўшчыны шлях!..
З чужой і далёкай краіны
Вітаем цябе, родна мова,—
Раскіданы скрозь твае сыны —
Вітаем, бацькоўскае слова!..