epub
 
падключыць
слоўнікі

Алесь Гарун

С песьняу няволі

Я. Л—ку

 

Прауду мусім ведаць, браце:

Покуль мы ні у роднай хаце.

Ні на ніві покуль роднай,—

Нашай думачцы ніводнай

Век ні спраудзіцца, ні збыцца,—

Мусім у цеснай клетцы біцца

Нашых думак і жаданняу

І няволі наляганняу.

У гароце, у няволі.

Без пасьпеху, а паволі

Нешта розум у нас вымае,

Смокчэ душу — выпівае

І за шыю душыць больна.

Што часамі мімавольна

З болю гэтага заплачыш,

Што аж слонейка ні бачыш!

Мусім ведаць, што мялеем,

Што паволі усе малеем,

Ні жывем, але канаем,—

Зранку долы вымераем,

І надзею што-дзень губім,

Хоць яе, як жыцце, любім.

Нашы брацця—там, на волі,

Паляглі моу-ся на полі,

Чыстым полі ваявецкім,

Велькім колам маладзецкім,

С пасячонымі плячыма,

З выпаленымі вачыма.

 

Мы зьявілісь з яснай казкі,

Братняй міласьці і ласкі,

С краю-Далі, краю-Сьвета,

Дзе цяплюхна, вечне лето,—

А нас кінулі у пушчы,

Ды у холад, ды й у гушчы,

Дзе брат з братам вечне бьюцца.

Спруцянелі, а дзяруцца,

Мы хацелі даць ім сьвету.

Зруйнаваці пушчу гэту.

Даць ім міласьці прагненне.

Дзен шчасьлівых даці менне...

Мы ішлі вялікім валам,

Войскам буйным а зухвалым.

Ды ні стало нашай мочы:

Сьвет слабейшы быу ад ночы...

 

Што-ж? Ніхай! Ніхай так будзе,

Мусіць гэтак доля судзе.

Цяжка, страшна жыці, прауда,

Дык цярпеці-ж нам ні науда.

Так на моры — акіяне

Часам хваля перастане...

Можа-ж прыйдзе навальніца,—

Толькі-б ветрыку з?явіцца!

Будзем у небо цікавацца,

Будзем зорак прыгледацца:

Без пакоры у пакоры

Перабудзем свае горо.

Мо і нам аднекуль з неба

Скажуць: «Чуйце, устаньце, трэба!»

У узмацняць. Парвуцца путы,

Будзе вольны, хто закуты

Ні адны, а з грамадою.

Разам з людзьмі, чарадою

Пойдзем поплеч зноу у далі,

Скуль прышлі і скуль паусталі.

А калі-ж ні хопіць сілы

Устаць на гэты вокліч мілы,—

Сэрцо хоць мацней забьецца,

Твар пахмуры усьміхнецца..

Можа ж быць раней загінем,

Дык усе-ж мы сьлед пакінем.

Бо, браток, хоць промень сьвету

Прынясьлі мы у пушчу гэту!


1907; 1917

Тэкст падаецца паводле выдання: Гарун А. Матчын дар. Думы і песьні 1907 - 1914. Менск, 1918.
Крыніца: скан