Слонца праменна,
Вечна-штодзенна
Ходзе над намі —
Толькі вачамі
Бачым не ўсёды:
Хмар карагоды
Крыюць праменні...
Мы тагды ў цені
Ходзім, працуем,
Долю гаруем...
Робімся сумны —
Ды, не разумны,
Трацім надзею,
Верыць не смеем,
Што хмар не будзе,
Што слонца людзям
Твару пакажа,
Што сілы ўражы
Цемры, марозу —
Жыццёвай грозы —
Злечыць, злагодзіць,
Жыцце адродзіць.
Бо слонца сіла
Вечна-штодзенна,
Добра ды міла
Слонца праменна!..