Дзе дадуць — зраблю пазыку
І найму сабе музыку,—
Дудара з яго дудою,
Каб іграу ен моцна ею.
«Грайка, грай! я засьпеваю,
Што цяпер на сэрцы маю». .
І дудар ужо іграе,
Мае сэрцо так сьпевае:
...«Прападзі мая жуда,
Усе, што церпіць нібарак,
Усе ністаткі ды беда,—
Я шчарнеу глядзі і так,
Толькі вус адзін белявы...
Годзі мучыць! Я хачу
Сілы, працы і забавы,
І вяселля у ваччу» ..
А с чаго-ж я узбуяуся?
— Бо вясна ідзець да нас:
Як убачыу,— засьмеяуся
І вяселы стау на час....
Грайка, грай! бо сэрцо скачэ,
Яму трэба моцна граць;
А жуда ніхай паплачэ—
Час яе і забываць...
... Вясна прыйшла!
Што чакалі, выглядалі,
Да сябе дауно гукалі,—
У бляску сонца, у зеляніне,
У прыгожасьці, у ярыне,
Сама — пекнасьць, сама — сьвято
І прыгожа і багата,
Да нас прыйшла!
Я вітаю
Яе у сонцы, у зеляніне,
Што на роднай на краіне
Гоніць бляскам сваім ноч,
Гоніць сьнег і хмары проч;
Яна радасьць мне і сьвято,
Ей я дзякую багата
І вітаю!