Загуляў Сцяпанка,
Быццам на каляды,—
Прапіў пару коні
І два панарады.
Як паехаў ў горад
Збожжа прадаваці,
Дык дамоў прыйшлося
Пеша пратрапаці.
Бо канькі і збожжа,
Збрую і вазочкі
За гарэлку сплавіў
Сцёпка у шыночкі.
У вясковай карчме
Ён застанавіўся
І на грош астатні
Да канца упіўся.
Прыцягнуўся ноччу
Сцёпачка да хаты,—
Абяднелы грошам,
Дурманом багаты.
«Адчыняйце дзверы!»
«Хто там?» — «Гаспадару!
Завіхайцесь жыва,
Бо задам вам жару».
Адчыніла дзверы
Жонка маладая
І на мужа сумным
Вокам паглядае...