А хто там ідзе, а хто там ідзе
У агромністай такой грамадзе?
— Беларусы.
А што яны нясуць на худых плячах,
На руках у крыві, на нагах у лапцях?
— Сваю крыўду.
Янка купала
Над горадам вецер асенні гудзе,
Барвянай зарою займаецца дзень...
А хто там, а хто там, а хто там ідзе?
— Ідуць беларусы!
Паўвека ўрачыста адмервае час
З той даты, калі пад сцягі Ільіча
У бой за свабоду плячо да пляча
пайшлі беларусы!
І крыўду, што гнула людзей да зямлі,
Кастрычніцкім ветрам навекі змялі,
Каб з гэтай часіны назвацца маглі
людзьмі беларусы!
А хто там ідзе ды ў такой грамадзе,
Хто песняй і меддзю аркестраў гудзе,
Дзе месца няма пі бядзе, ні нудзе?
— Сыны Беларусі!
Устань жа, паэт, мудрым вокам зірні:
Ты сны аб Камуне трывожныя сніў,—
Ярчэюць яе залатыя агні
па ўсёй Беларусі!
А хто там ідзе? Чуеш гучны адказ:
Ідзе шматмільённы рабочы клас,
Каму падуладны Наступнага час
зямлі беларускай!
Ён шчасце нясе, а не крыўду з бядой,
На плошчы, на вуліцы сёл, гарадоў,
У кожны, асветлены радасцю дом
зямлі беларускай!
А хто там ідзе з наднямонскіх нізін?
З-пад пушчаў палескіх,
наддзвінскіх раўнін?
Прапраўнук Скарыны? Заслонава сын?
— Народ Беларусі!
Народ, што на бітву з фашызмам паўстаў,
Што меч грознай помсты высока трымаў,
Што мужна стаяў, што грудзьмі адстаяў
зямлю Беларусі!
А хто там ідзе ў алым моры сцягоў?
Шахцёр? Нафтавік? Пакарыцель палёў?
Вучоны ці воін?
— Мільёны сыноў
зямлі беларускай!
А хто начале тых мільёнаў ідзе?
Хто ў заўтрашні дзень іх да шчасця вядзе?
Як зваць тых нязломных і простых людзей?
— Іх зваць — камуністы!
1967