Прыходзь, вясна, днём першае усмешкі,
Днём першай песні птаха-жаўрука,
Сцяблінкай першай на крутым узмежку,
Днём нараджэння першага радка.
Радок мой, ён пралёг прамою сцежкай
Да дум тваіх жывога церамка.
У ім — пачуццяў згаслых галавешкі,
Жаданняў абмялелая рака.
І ўсё ж ён повен светлага чакання
Між днём і ноччу алай паласы,
І развітанняў у імя спаткання,
І адцвітанні у імя красы...
Прыходзь хутчэй, вясны
трыумфаванне,
Цяплом праменным, халадком расы!