Смак адзіноты добра мне вядом,
Блуканні Уленшпігеля вядомы.
Пад дахам белай ночы быў мой дом,
Бязлюдна мне было ў тым белым доме.
Блукаў і я, і рушыў напралом,
Пераплываў плынь рэк не на пароме.
Быў хрышчан я і крыжам, і кайлом,
Спаў на зямлі сырой і на саломе.
Што Фландрыя? Дукорскія бары,
Чаромхі цвет ці палыханне макаў,
На жытным полі пяюны-вятры
Куды бліжэй да сэрца і да смаку.
Адно шкада: з нядаўняе пары
Няма са мной вясёлага Гудзака!