Скажу вам — ведаеце што? — ў ядлоўцы
Паміж ялін высокіх і бяроз
Жыў не звычайны балбатун-прамоўца,
А незвычайна красамоўны дрозд.
Дзе злёт ці сход, парада ці планёрка,
Дрозд тут як тут, і верны сам сабе.
На дзве гадзіны развядзе гаворку,
Паснуць усе, а ён дзяўбе й дзяўбе!
Шчыглоў, сінічак, іншую драбноту
Кідае ў пот, у дрыжыкі, у сплін
Ён, дзяўбучы адну і тую ж ноту!
Як часта там, дзе спраў на грош адзін,
Мы з-за драздоў губляем шмат гадзін...
Ці не пара на іх завесці квоту?!