Твой рух, твой поступ, неспакойны свет,
Адчуць хачу ўсім духам пранікнення,
Хоць праступае ледзь пункцірны след
Тых змен, што рвуць ланцуг
асноў нязменных.
Пазнаць бы, ў чым прадбачанняў сакрэт,
Калі, як позірк лазера праменны,
Скіруеш вока пільнае ў прасвет
Паміж святла вытокамі і ценем!
А іх, на жаль, а іх яшчэ зашмат,
Віхлястых ценяў цёмнага былога,
Што, нібы ноч палярная, прымат
Сцвярджаюць свой, каб адступіў назад
Дзень перад ноччу, страціўшы дарогу,
Хоць ён для ночы той — старэйшы брат!
1960