Дзвіна, Дзвіна!
Люблю ў імгле вячэрняй
Павольны ўсплёск
Тваіх гуллівых вод!
На берагах зялёнашумны чэрвень
З табой шапоча роснаю травой...
Дзвіна, Дзвіна!
Хадзілі плытагоны,
З журботнай песняй
Гналі ўдаль плыты,
Ты ратавала вольніцу з прыгону,
Была ім роднай мацеркаю ты!..
Дзвіна, Дзвіна!
Дажджы і непагоды
Хадзілі часта берагам тваім,
Грымелі ўвесну грозна крыгаходы,
Лясных пажараў слаўся горкі дым..
Дзвіна, Дзвіна!
З высокай стромкай кручы
Глядзіцца сонца ў жвірыстае дно,
А час імчыцца хваляю бягучай,
А свежы вецер дыхае вясной...
Дзвіна, Дзвіна!
Табой зачараваны,
Стаю і бачу,
Як вядуць чаўны
У доўгі шлях
Да сонечнага рання
Рукамі смелымі твае сыны...
Шуміць вада,
Сінее цёплы чэрвень,
Губляе золата ў раку заход...
Дзвіна, Дзвіна!
Люблю ў імгле вячэрняй
Прыветны ўсплёск
Тваіх празрыстых вод!
1926