Гарыць тайга. У сінім дыме
Здалёк паблісквае рака.
Над кедрачамі маладымі
Узнята полымя рука.
Скрозь хмары дыму, як з туману,
Глядзіць барвяны сонца дыск,
І далятае пах смаляны
І чадны гар да нас сюды.
Адбіць агонь цаной любою
Мы выйшлі ўсе да аднаго,
І кожны крок мы бралі з бою
У пекле чортавым яго.
А ён змагаўся не на жарты,
Кідаў у твар удушша чад,
Пакуль пад націскам упартым
Не павярнуў ад нашых хат.
І тлелі чорныя выгары
Там, дзе кіпеў гарачы бой,
І гул знішчальнага пажару
Ішоў далёкай стараной.
Калі ж набраклай хмары вымя
Лінула дожджыкам густым,
Над кедрачамі маладымі
Яшчэ курыўся едкі дым.
1949