Гусак аднойчы ўтрэскаўся ў цацарку
(У байках можа быць і так і сяк!),
І хоць на ход і лёт не быў ён шпаркі,
А ўсё ж арлом сябе ўяўляў гусак.
Аднойчы ў часе летняга прыпарку
Арол сапраўдны (здарылася ж так!),
З двара ўмыкнуў прыгожую цацарку,
Пакуль драмаў разлапісты гусак.
Прачнуўся той, схапіў бляшанку з дзёгцем
І паляцеў з канца ў канец сяла
Перамываць цацарцы пер’е й косці
І з галавы да ног чарніць арла...
Мараль: ніхто не чуў на свеце штосьці,
Каб стаў гусак арлом хаця б ад злосці!