Яшчэ ў праменні залацістым
Адміралцейства шпіль гарыць,
А над Нявою змрок лажыцца
Апошнім водбліскам зары.
І вее вечар ясна-зыркі
Вятрыскам зябкім ад ракі...
Ідуць у белых бесказырках
Па набярэжнай маракі.
Ідуць балтыйцы маладыя —
Савецкіх вод вартаўнікі;
І песні словы баявыя
Ільюцца пад узмах рукі.
Ідуць. Пагойдваюцца плечы,
Кладзецца чотка кожны крок.
І нават гоман чалавечы
Сціхае быццам незнарок.
І горад з мармуру й граніту
Начны агортвае спакой.
Надзейны нашыя граніцы
У руках такіх вартаўнікоў.
Таму ў вячорным сонца спектры
Здалёк зазвычай пазнаю
Па торцу Неўскага праспекта,
Чырвоны флот, хаду тваю!
1934