Цяжкія хмары цьмянай плашчаніцай
Укрылі спахмурнелы небакрай.
Зямля спякотнай смагаю дыміцца
І перуны здалёк грымяць: пара!
Пара! Зямля набракла прадчуваннем
Грымот шалёных, гулу навальніц,
І прагай да братэрства і яднання,
І ўваскрашэннем храмаў і капліц,
Каб тлумны свет хлусні і ачмурэння,
Абноўлены, атрос нарэшце тлен
Дагматыкі, знявагі, прыніжэння,
На поўны рост узняўшыся з калень.
Каб, скінуўшы ланцуг дактрын іржавых,
Тандэтных ісцін спарахнелы друз,
V Я мог сказаць без боязі расправы:
Я вольны сын свабоднае дзяржавы,
Я — БЕЛАРУС!
1991