Гарачы ліпень лета напалам
Рассек праменнай шабляю спякоты,
Каб востра пахнуць скошаным лугам,
Адчуць касцям салодкую ламоту;
Каб на зажынках спелым каласам
Злучыцца ў першы сноп назалацелы,
Каб засвяціцца радасцю вачам,
Пазнанаю ў далонях запацелых.
Не толькі цветам ліп, а цветам душ,
Палітых гордай сілаю натхнення,
Што не адолеў холад зімніх сцюж,
Што дажылі да часу узмужнення,
Ты славен, Ліпень,— бацька пахкіх руж
І сябра самых яркіх летуценняў!