Загараецца зоркамі вечар,
Дрэмлюць паркі ў нямой цішыні.
Мы выходзім з табой на сустрэчу,
Свецяць нам залатыя агні.
Нас прывеціць ласкава сталіца
Бляскам вуліц і шолахам ліп,
Сэрцу мілых сябровак абліччам
І дыханнем шчаслівай зямлі...
Сябры, дарагія сябры,
Мы будзем далёка ці блізка,
Але не забудзем сустрэч вечары,
Агні залатыя над Мінскам.
Мы праходзім да самага рання,
Покуль золак асветліць зямлю,
І паўторым сто раз на расстанні
Непаўторнае слова «люблю»...
А прачнецца наш горад любімы
І паклічуць да працы гудкі,—
Станем поплеч з сябрамі сваімі
Наша шчасце тварыць на вякі.
Сябры, дарагія сябры,
Мы будзем далёка ці блізка,
Але не забудзем сустрэч вечары,
Агні залатыя над Мінскам.
Пройдзе час, і кране цеплынёю
Нашы сэрцы чароўны ўспамін
Пра сустрэчы над ціхай ракою,
Пра асветлены зорамі Мінск.
Мы збяромся — сябры маладосці,
Як запаліць сталіца агні,
І паднімем заздраўныя тосты
За юнацтва шчаслівыя дні.
Сябры, дарагія сябры,
Мы будзем далёка ці блізка,
Але не забудзем сустрэч вечары,
Агні залатыя над Мінскам.
1961