Не там яна, дзе напралом грудзьмі
Ты, кінуўшыся ў пекла небяспекі,
Свой лёс даручыш выпадку на міг,
Каб існаваць пасля з душой калекі.
Не. У бядзе ты з мужнасцю прымі
І роспач мук, і смерці страх, і здзекі,
Каб, выжыўшы, высока між людзьмі
Ты годнасць нёс байца і чалавека.
Страх — маладушша вырадак. Гані
Прэч ад сябе яго, як цень сумнення,—
Дух мужнасці гартуецца ў агні!
Жыццё зямное — непаўторны дар,
Дзе кожны дзень—і творчасць, і натхненне.
Над ім не ты — народ твой гаспадар!
1956