Не шкадую я аб згубленым,
Рад таму, што знойдзена.
З кубка мудрасці прыгублена,
Рубікон пяройдзены.
Чорнай дзюбай поўнач выдзеўбе
Ў небе зоркі-зерняткі,
Покуль дзень у светлым вырубе
Урачыста вернецца.
Так і шлях да светлай ісціны,
Што гарыць, як сонейка.
Не чырвонай ружай высцелен —
Цернямі, дзядоўнікам...
Так і наша узмужнелае
Спрабаванне вернасці,
Нібы ў полі жыта спелае,
Прарастае з зернятка.
1960