Бліскучы ветах плойму хмар тараніць
Сваім мярцвяна-срэбраным вяслом.
Дагэтуль сэрца мне глыбока раніць
Пякучай памяці круты залом.
Хай. Пакладу ізноў пажыткі ў ранец.
Утульны рай канап пушчу на злом,
Хай размяце гаючы подых раніц
Смог даўніх скрух пунсовым памялом.
Пярэсты покрыў звадак скіну з карку,
Хоць на кароткі момант каб вярнуць
Вандроўны дух бадзягу-перастарку,
Дзівосна-дзіўных казак старану...
...Ды чуцен віск жалобны цыркуляркі
Здаецца, рэжуць дошкі на труну...