Хвалілі неяк сакатухі пеўня
(Ён старшынёю ў іх нядаўна стаў):
— Ах, як ён кукарэкае напеўна!
— Які грабеньчык, дзюбка — любата!
Так выпінаўся б век ён свой, напэўна,
Ды нейк індык на птушнік завітаў.
Тут певень наш як кукарэкне гнеўна:
— А гэта што яшчэ за драбната?!
Не распазнаў. Ах, певень-недарэка!
Таптаў бы курак, зерняткі б дзяўбаў,
Глядзіш — значок які б сабе прыдбаў,
А не варыўся у каструлі нейкай!
Мараль: хоць ты і важным пеўнем стаў,
На індыка не надта кукарэкай!
1972