Арлекін: Здравствуй, мир!
Ты вновь со мною!
Твоя душа близка мне давно!
Иду дышать твоей весною
В твое золотое акно!
А. Блок
Круг патаемны завяшчаў адкінуць
Перад скананнем Аляксандр Блок,
Каб зіхацела ў вуснах Каламбіны
Паэзія, празрыстая, як шкло.
Паміж дастойных да вышынь арліных
Узняў Купала лірыкі жазло,
І нам аддаў, каб песняй Арлекіна
Яе жывое зерне прарасло.
Хоць тых фацэцій плашч даўно струхлелы
Суровы час ад тлену не збярог,
А ўсё ж рыпіць пакутліва пяром,
Што доўгі час без руху іржавела,
Ад горкасных удач асатанелы,
Няўдачамі захоплены П’еро.