Памяці М. Хведаровіча
Калі спасцігне скону час арла,
Ён падае з уцёсу на каменне.
Паэт жа, прыкаваны да стала,—
Ва ўладзе іншай сілы прыцягнення.
Яго палёт — вышэй, чым у арла,
Яму страхою — небасхіл Айчыны,
Куды б яго па свеце ні вяла
Ухабістае долі пуцявіна.
Вось так і ты з падраненым крылом,
Праз бездарожжа даляў здратаваных,
Праз тундры муць, таежны буралом,
Праз частакол зямных мерыдыянаў
Да родных гоней рушыў напралом,
Высокай песні да канца адданы!