Ад родных ніў, ад роднай хаты...
М. Багдановіч
Ад родных ніў, ад роднай хаты
У велічны крамлёўскі двор
Яны узяты ў дэпутаты
Галасавальны множыць хор.
Той далгарукаўскі надворак
Ужо асвойтаны даўно,
А ў залі не сціхае ворах —
Канца прамовам не відно.
Тут збор людзей вышэйшай маркі,
То й ты не вешай галавы:
Хоць акадэмік, хоць даярка,
Тут маюць роўныя правы.
Хаця і ўтульна ў тым сядзельцы,
Не прыкархнуць тут аніяк:
То камень кіне ў бросню Ельцын,
То вострым джалам джгне Сабчак.
То перуном грымяць прамовы,
То рэхам слоўны вадаспад:
Чым больш хвалы перабудове,
Тым воз шпарчэй паўзе назад!
А думкі-хмаркі нетаропка
Плывуць да роднага кутка,
І ўжо не тую цісне кнопку
Падчас, забыўшыся, рука!
Што ж?! Пасядзелі з поўным правам
Між славай венчаных муроў,
Пакіравалі ўсмак дзяржавай,
Пара й дамоў даіць кароў!
1991