Дзіця вясны — празрысты сакавік —
Па капілярах дрэва гоніць сокі.
Ці чуеш ты гартанна-шчасны крык
Над чысцінёю сіняе пратокі?
Забудзь усё — свет радасцю вялік,
Скіруй насустрач сонцу лёгка крокі.
Парві няўдачы першай чарнавік,—
Надзеі голуб зноў ляціць высока!
Зірні, вятры палошчуць пакрысе
Аўчынкі хмар бялява-кучаравых,
Зямля ад сну ўстае ва ўсёй красе
Кругазваротам вечна новай з’явы.
Сумуй па светлых днях, як па расе
Сумуюць ледзь разбуджаныя травы!