Мудрэц ці невук —
хто жывым на пострах
З вас першы вырак ісцін цьмяны рой,
Што свет заўжды імкнецца да хаосу,
Што сушы весці вечны бой з вадой;
Што цемру рэзаць зарыва пракосам,
Што ураганам рваць зямны спакой,
Што перунам, нібы каменячосам,
Крышыць базальты вогненнай рукой;
А чалавецтву век не ведаць ладу?!
Лухта! Агонь з вадой спрадвек сябры,
А ночы змрок заўжды світанню рады,
А перуны нясуць дажджоў дары...
І спрэс пануе розуму улада,
Дзе бой за мір вядуць гаспадары!