Яшчэ гараць агні універмагаў,
Яшчэ з вітрын стракацяць вітражы.
Чым наталіць жаданняў вечных смагу,
Ты па сакрэту шчыра мне скажы.
Пазвоньваюць з карнізаў лена кроплі,
На спад ідзе саслаблая зіма.
Спакойна мне, калі ідзеш ты поплеч,
Трывожна мне, калі цябе няма.
Як чарнакрылы птах, замглёны вечар
Плыве над Мінскам. Вадаспад святла
З высокіх вокан льецца. Гмахаў плечы
Трымаюць моцна небасхіл. Звяла
Мяне з табою позняя сустрэча,
Таму, што быць ранейшай не змагла.