Ю. Гагарыну
Спыніся, час!
Прыціхні на хвіліну,
Рабочы гул
Узрушанага дню!
Збылося:
Сын Савецкае Айчыны
Нязнаную штурмуе вышыню!
Адным парывам
Зліты нашы сэрцы.
Схіліў чало
Дваццаты мудры век:
Наўкол Зямлі
Арбітаю бяссмерця
Ляціць
Зямны і просты чалавек.
Яму далі
Рашучасць на дарогу,
І яснасць воч,
І сілу на узлёт,
І жар душы,
І веру ў перамогу,
І мудрасць часу
Партыя й Народ!
Вы чулі голас Юрыя?
Як цвёрда
Ён прагучаў
З кабіны карабля,
Узняўшы славу нашу
Смела й горда
Да тых вышынь,
Дзе свеціць зорны шлях!
Прайшлі
Чакання важкія хвіліны...
І мы з гарачым,
Шчырым пачуццём
Шлём «дзякуй!»
Простай рускай той жанчыне
Што з смелых смеламу
Дала жыццё!
Сын веку,
Слаўся!
Ты паклаў пачатак,
Каб нас дарогі
К сонцу прывялі,
Каб стала мара
Праўдаю крылатай
Для шчасця
Чалавека
На Зямлі!
12.ІV. 1961