Вечар. Гадзіна каторая?
Люднаю плошчай іду.
Мары мае ясназорыя!
Водбліскі ўзбуджаных дум!
Быццам кагосьці шукаю,
Быццам пакінуты кім...
Можа, цябе напаткаю
Ў гэтым натоўпе людскім?
Бляскі рассыпала вуліца,
Людзі спяшаюць кудысь...
Тут і сатруцца і згубяцца
Лёгкай паходкі сляды.
Я не шукаю спакою,
Сам я — імкненне і рух.
Хоць і знайду — не такою
Будзеш, мой страчаны друг!
Знаю, ў гадзіну каторую
Страту сваю я знайду.
Мары мае ясназорыя!
Водбліскі ўзбуджаных дум!
1927