Ты пабыла ў чысцілішчы агня,
Ты спрабавана цвёрдай сталлю часу,
Ты — праўды пульс жывы, а не хлусня,
Аздобленая таннаю прыкрасай.
Адзін цябе на дабрабыт змяняў,
Другога ты сама ў свой час зраклася.
Ты маладушным зроду не радня,
Ты мужных сэрцам гонар і акраса.
З табою мы здружыліся даўно,
З табою разам бралі перашкоды,
З табой і ў цемры нам было відно.
Цяпер, прайшоўшы слоты і нягоды,
Я аддаю цябе свайму народу,
Як сейбіт глебе чыстае зярно.
1956