У шыб паўзмрок б’е наўскасяк
Дажджамі стылы вецер...
Не, Вертэр проста быў дзівак,
І ты зусім не Вертэр.
Кахання смак зусім не той,
Даспехі ў антыквара,
І цень рамантыкі былой
Не прамільгне на твары...
Прасцёр даброт уладны быт
Бар’ер з гардзін і плюшу...
Ім тройчы Вертэр быў бы біт,
Калі б той быт парушыў.
Ну што там Вертэр? Чэзлы плод
Натхнення і ўяўлення.
Блукаць самотным ля варот,
Хадзіць па следу ценем.
Што Вертэр? Нема абажаць.
Схіляцца ў млоснай цноце.
Ад горкай рэўнасці дрыжаць.
Рыдаць у адзіноце.
Кахаць усё жыццё адну
Усёй душой і сэрцам.
Пасля сысці у цішыню,
Прасцей сказаць, памерці?!
Ха! Усё лухта! Шуміць праспект,
І па таму праспекту
Доўгавалосы йдзе суб’ект,
Як пудзіла адзеты.
Пушок радзюткі на губе,
Пустых вачэй бясцвецце...
Скажы, стварэнне, хто цябе
Такім пусціў па свеце?
Ідзе нахабна, спакваля,
З пагардай на абліччы...
І гэта шчупленькая тля
Сябе адменнай лічыць?!.
Пазнаны ісціны усе
Яшчэ ў дзевятым класе...
Скубе стварэнне пакрысе
З бацькоўскай шчодрай касы...
Паклаўшы ручкі на жывот,
Шчасліва мама квокча:
Зазналі шмат мы ўсе нягод,
Няхай міне іх хлопчык...
А «хлопчык» — знаўца ўсіх акрас,
Даступных і прыгожых,
Дзе ўсе спакусы напаказ
Ад плеч да басаножак...
Чужы грамадству мот і фат,
Уцех жыццёвых знаўца —
Ну што яму там да брыгад
Камуністычнай працы?
Ну што яму, што ўвесь народ
На штурме сямігодкі?!
Гуляе ў скверы абармот
Развінчанай паходкай...
Хіба маралі спажыўца
І звычкам эгаіста
Знаёмы шчырасць пачуцця,
Парывы думак чыстых?!
Ты хлусіш часу й сам сабе,
Нікчэмнае стварэнне!
Ёсць пачуццё глыбінь глыбей,
Дзе кожнае імгненне
Напоўнена да берагоў
Біццём крыві гарачай,
Дзе дружаць праца і любоў —
Сяброўкі дум юначых.
Дзе ў сіняй далечы відна
У сонечным убранні
Пачуццяў светлая вясна —
Дум чыстых хваляванне.
Яна, сястра чароўных сноў,
Сышоўшы да ўзгалоўя,
Адорыць шэптам дзіўных слоў,
Таемнасцю мелодый...
Паўторыць тысячы разоў
Імя адной-адзінай,
Яна, ўсеўладная любоў,
Душ юных гаспадыня...
Навучыць шчасцю мілых стрэч
І рэўнасці пакутам,
Абудзіць сілу рук і плеч,
Паскорыць дні й мінуты...
І будзе весці па жыцці
Заўжды насустрач ветру
Туды, куды не змог дайсці
Далёкі бедны Вертэр...
1961