О, Вільнюс, горад непаўторна дзіўны,
Дзе ўсё — кантраст, дзе даўнасць з навізной
Існуюць побач! З вежы Гедыміна
Глядзеў я ўніз, захоплены табой!..
Свяціла сонца нам адной Айчыны,
Што парадніла нас навек з Літвой.
Так два сыны у мацеры адзінай
Жывуць у згодзе пад адной страхой...
О, Вільнюс! Гукі мілагучных дайнаў
Уперамежку з віхрам крыжачка
Ліліся тут, як сімвал дружбы даўняй,
Як шчасця паўнаводная рака...
Цудоўна жыць, калі тваім жаданням
Падмогай служыць братняя рука!