Выпадкова зірні у глыбокі калодзеж
І пабачыш у зрэнцы яго трапяткой:
Жоўты клён мігаціць акварэллю Клода,
Быццам схоплены воблака белай рукой.
Так у вочы твае, нібы ў цёмны калодзеж,
Я зірну і адчую ўсім сэрцам сваім,
Як сама ты дзівоснаю фрэскаю Клода
Адаб’ешся ў захопленым зроку маім.
1949