Іх многа. Я прыберагу адно,
Калі ў грудзях жаданням стане цесна:
Хачу ў магутным хоры, каб чутно
Было маю ўстрывожаную песню.
Яна прайшла пякучае гарно,
Жыла са мной адна ў глушы бязлеснай.
Яе народу я аддаў даўно —
Яшчэ ў гады прадбур’я і прадвесня.
Няхай радкоў расплаўлены свінец,
Сугуччам часу,
ладам думкі строгай
Заўсёды будзе ў сэрцы палымнець!
Я абышоў зямлю з канца ў канец
Таго жадання Дантавай дарогай,—
Так загадаў гадоў сівы мудрэц!
1956