упершыню апублікаваны ў Беларускі календар «Нашай нівы» на 1915 г. − Вільня, 1915
Чараўніца уракла −
Быў я колісь ваўкалакам,
Бегаў чортам ўздоўж сяла,
I к гавядам поўзаў ракам,
І людскую знаў гаворку,
І з сабакамі з надворку
Гаварыць я спосаб меў.
За гумном раз ціха сеў,
Ажно Лыска прыляцеў, −
Як на панскай службе стаў,
Па прыязні ён мне кажа:
− Кінь ты, куме, жытло ўражжа:
Цяпер марна прападаеш.
А ты ж гэткі спосаб знаеш:
Майму пану стань служыць,
Табе добра будзе жыць.
− Ах ты, дурню, − думаў я. −
Мне вярнуцца да сяла?
З сваім панам і сялом
Задушыся ты калом!
Хоць галодзен − я свабодзен,
Дзе мне цягне − там бягу.
На свабодзе прападу,
А ў няволю − не пайду!
Буду вольным ваўкалакам,
Ты ж − на прывязі сабакам!