Вучыся ў іх, у дуба, у бярозы.
Вакол зіма. Суровая пара!
Заледзянелі марныя іх слёзы,
І, сціснуўшыся, трэснула кара.
Люцее замець з кожнаю мінутай,
Сярдзіта рве апошнія лісты,
І сэрца працінае холад люты;
Яны стаяць, маўчаць; маўчы і ты!
Ды вер вясне. Яе прыспешыць геній,
Цяплом распаліць стыласць ледзяша.
Для ясных дзён, для радасных памкненняў
Перабаліць самотная душа.