З якім захапленнем
дзеці
гуляюць сёння ў вайну.
Гляджу —
і вось-вось, здаецца,
ў маленства сябе вярну,
каб рушыць — між самых смелых —
на штурм агнявой сцяны...
Мы білі ў маленстве белых,—
б'юць гітлераўцаў яны!
Такія ж у іх героі,
як нашы,— ўлюбёнцы мас.
Ды больш дасканалай зброяй
узброіў іх войска час.
Мы зналі — вінтоўкі, шашкі,
услаўленыя штыкі,
з якімі за шчасце наша
хадзілі на бой бацькі.
А тут...
Тут не ў цуд «кацюшы».
І танкаў не палічыць.
Б’е водгулле бою ў вушы,
хоць з вуснаў дзяцей гучыць.
Яно нагадала гукі,
якіх мне вавек не забыць...
Каго ж будуць нашы ўнукі
у войнах дзіцячых біць?
Якою найноўшай зброяй
узброіць іх новы час?..
Як боязна мне парою,
нашчадкі мае, за вас!