У бяспечную зону адвезшы сям’ю,
шчасця ён пажадаў навасёлам
і вярнуўся ў палескую вёску сваю,
хоць і не заручыўся дазволам.
Спіць прыціснуты снегам чарнобыльскі пыл.
Спіць, як вораг пад коўдрай казённай.
Замест знака дарожнага —
шэры капыл
са шчытком:
«Забаронная зона!»
Гэта ж тут ён сівых валасоў дачакаў.
Тут струдзіў свае дужыя рукі.
Можа, вернуцца потым і сын, і дачка.
Можа, вернуцца некалі ўнукі.
Абудзіў наваколле з'інелы тапор,
нібы звон з вечавое званіцы.
І, цяпельца жытла прадчуваючы,
ў двор
заспяшаліся з лесу сініцы.
І адскочыла весела дужка замка.
І туга адышла, як аскома.
...Не заўважыў нібыта над хатай дымка
з павароткі
таварыш з райкома.