На выстаўцы работ Заіра Азгура
А талент скульптара —
як талент бога.
Не жартам я кажу. І не на здзек.
З умятай гліны,
быццам бы з нічога,
ўзнікае паступова чалавек.
І вось —
жыццё пульсуе ў кожнай рысе.
Нос. Вочы. Вусны. У барознах лоб.
На выстаўку прыходзь.
І падзівіся
плеядзе вартых намяці асоб.
Як бог,
вяртае скульптар
беззваротнасць,
замешваючы гліну на вадзе.
Ён шчодра дорыць іншым бессмяротнасць
і сам
да бессмяротнасці
ідзе.