Тыражы... Лісткі-адбіткі...
План ляціць... Гараць прыбыткі...
Выйсця лепшага няма:
Запускаем зноў Дзюма!
Сядзіць, задумаўся галоўны:
Шуфляды рукапісаў поўны.
Ці выйдзе кніга, ці не выйдзе —
Што скажуць потым у Камвыдзе?..
Нарэшце здадзен план усё-ткі
Аж да наступнай пяцігодкі.
Ды не прыйшлі спакой і ціша:
А што, як аўтар не напіша?..
Глядзіць рэдактар заклапочана,
Алоўка круцячы абмылак.
Што ні кажы, чым больш скарочана,
Тым меней месца для памылак.
Круціць гэтак, круціць так
У руках макет мастак.
Тэксту шмат. А дзе ратунак?
Не ўціскаецца малюнак!..
Пералічыўшы гранак гронкі,
Адным ён заклапочан шчыра:
Хто б дапісаў хоць паўстаронкі
Ў апошні том «Вайны і міру»?
Вочы струджаны да стомы.
Кропак, косак не відаць...
Вось каб аўтару самому
Гэткі рукапіс чытаць!..
Ты, браток, не Леў Талстой?
У чарзе тады пастой!
І надзённы твой раман
Трапіць з цягам часу ў план.