Я сам сябе суджу сваім сумленнем.
Без скідкі.
Па-партыйнаму суджу.
А з партбілета
пазірае Ленін.
Усё ён бачыць.
Што яму скажу!
Ці ўсюды і заўсёды быў я шчырым?
Ці аддаваў другім усё, што мог?
А мо,
падхоплены будзённым вірам,
і лішнім карыстаўся пад шумок?
О не!..
Калісьці бачыў пасля бою
я куляю прабіты партбілет.
Равеснік мой ахвяраваў сабою,
каб мы праклалі ў будучыню след.
А партбілет застаўся
напамінам
не толькі пра адважнага байца —
гаворыць ён,
што кожны з нас павінен
выконваць абавязак да канца.
Я помню.
Не забуду аніколі.
Я гэта ўсё ўвабраў сабе ў душу.
Як той баец,
што лёг па ратным полі,
свой партбілет ля сэрца я нашу.
А з партбілета
пазірае Ленін.
Мы ўсю дарогу —
з ім,
пры ім,
за ім.
Ён для майго народа
стаў сумленнем.
Ён стаў навек сумленнем і маім.