Тутэйшыя.
Нязменныя.
Карэнныя.
Як валуны.
Як волаты каменныя.
Як сосны —
ў неба,
як і ў глебу,
ўрослыя.
Як травы —
то засмяглыя,
то росныя.
Як жыта —
то вясёлае,
то кволае.
Як шлях — умяты
пятамі
і коламі.
Іх студзяць маразы.
І завірухі
ўшчуваюць іх.
Як цешчы.
Ці свякрухі.
Залевы іх сякуць.
І спёка паліць.
І крыўда незаслужаная джаліць.
І сціплыя.
І быццам бы нясмелыя.
Яны — майстры.
І хлебадайцы ўмелыя.
І перад самай страшнаю навалаю
яны ўстаялі.
Мужныя.
Трывалыя.
Нішто для іх
не згублена,
не страчана.
Ні спадчына.
Ні мова.
Тая.
Матчына.
Малодшыя.
Сярэднія.
Старэйшыя.
Карэнныя.
Нязменныя.
Тутэйшыя.